Niðurgreiðsla

Það fyrsta sem þú lærir í hagfræði er að ef þú niðurgreiðir einhverja vöru þá verður umframeftirspurn. Í þessu tilfelli húsnæði.

Kemur i sjálfu sér ekkert á óvart.

hvells

Þúsundir í húsnæðisvanda

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 11.7.2014 kl. 13:33]

1) Geturðu sannað þessa "kenningu úr hagfræðinni" eða bent mér á sönnun hennar, t.d. blaðsíðutal í þeirri kennslubók sem er notuð?

2) Geturðu útskýrt hvað þú meinar með því að setja "niðurgreiðslu" og "húsnæði" í sömu málsgreinina? Ef þú vilt meina að húsnæði sé niðurgreitt á Íslandi, geturðu þá útskýrt í hverju það felst? Hér eru nefninlega meirihluti húsnæðislána og leigusamningar verðtryggð og gera því ekki annað en hækka, svo allt tal um "niðurgreiðslu" meikar bara engan sens. Þú getur kannski útskýrt fyrir okkur lesendum þínum hvernig húsnæði er "niðurgreitt" á Íslandi, af hverjum, og hver nýtur þá góðs af því að hafa fjármagnskostnað hærri en fólk hefði annars efni á að borga ef það fengi ekki niðurgreiðslu?

[Sleggjan og Hvellurinn, 11.7.2014 kl. 14:23]

Félagslegar íbúðir eru leigar út undir markaðsverði á kostnað útasvarsgreiðanda þ.e niðurgreitt.

hvells

[Sleggjan og Hvellurinn, 11.7.2014 kl. 14:33]

Svo ég svari fyrstu spurninguna þá er það þannig að þegar vara er seld undir markaðsverði verður umframeftirspurn

Þú getur í raun skoðað hvaða hagfræðibók sem er...  þetta er yfirleitt í fyrsta eða öðrum kafla. Að neðan er linkur í framboð og eftirspurn og áhrif þess þegar verð er undir markaðsverði. (fylgir mynd með sem þú getur japlað á)

http://en.wikipedia.org/wiki/Supply_and_demand

hvells

[Guðmundur Ásgeirsson, 11.7.2014 kl. 17:39]

Ég var alls ekki að véfengja lögmál um framboð og eftirspurn.

Það sem ég er að meina er: ef tiltekinn markaður, til dæmis húsnæðismarkaður, er í heild sinni niðurgreiddur, þá hlýtur niðurgreidda verðið að vera markaðsverð á þeim markaði. Þar sem niðurgreiðslan hlýtur hinsvegar að koma einhversstaðar frá, í þessu tilviki frá skattgreiðendum eins og þú bendir réttilega á, og þar sem þeir eru allir óhjákvæmilega þáttakendur á húsnæðismarkaðnum, þá eru það í raun þeir sjálfir sem borga allan kostnað og hann er ekki niðurgreiddur af neinum öðrum en þeim sjálfum. Eina niðurgreiðslan sem er til staðar er í formi millifærslu frá sumum þáttakendum til annara og getur því ekki haft nein nettóáhrif á markaðinn í heild. Þetta er í raun bara lokað hringrásarkerfi.

Þú svaraðir hinsvegar ekki seinni spurningunni, hverjir það eru sem njóta góðs af því að geta haldið fjármagnskostnaði á húsnæðismarkaði (og þar með sínum fjármagnstekjum) hærri en ella væri, í skjóli þessa niðurgreiðslukerfis sem skekkir markaðinn með því að gera sumum kleift að taka á sig hærri fjármagnskostnað en þeir raunverulega ráða við með því að velta honum yfir á aðra sem geta ráðið við auknar byrðar þ.e. skattgreiðendur með hærri tekjur og eiga því ekki rétt á félagslegum stuðningi eða niðurgreiðslum vegna húsnæðis.

Í stuttu máli: er það eðlilegt að hálaunamaðurinn sé látinn bera fullan fjármagnskostnað til þess að hægt sé að niðurgreiða verkamannaíbúðir sem eru of dýrar til að verkmennirnir hafi efni á þeim? Væri ekki skynsamlegra að hafa verkamannaíbúðirnar nógu ódýrar til að verkemenn hafi efni á þeim án þess að þurfa á niðurgreiðslu að halda og þá þyrfti ekki að skattleggja hálaunamennina fyrir slíkum niðurgreiðslum? Ég fæ ekki betur séð en að allir hlutaðeigandi myndu hagnast betur á því en með núverandi fyrirkomulagi.

[Sleggjan og Hvellurinn, 11.7.2014 kl. 19:19]

"ef tiltekinn markaður, til dæmis húsnæðismarkaður, er í heild sinni niðurgreiddur, þá hlýtur niðurgreidda verðið að vera markaðsverð á þeim markað"

Nei alls ekki. Niðurgreitt markaðsverð getur aldrei verið markaðsverð á markaðinum. Það er grundvallaratriði.

"hverjir það eru sem njóta góðs af því að geta haldið fjármagnskostnaði á húsnæðismarkaði (og þar með sínum fjármagnstekjum) hærri en ella væri, í skjóli þessa niðurgreiðslukerfis sem skekkir markaðinn með því að gera sumum kleift að taka á sig hærri fjármagnskostnað en þeir raunverulega ráða við með því að velta honum yfir á aðra sem geta ráðið við auknar byrðar þ.e. skattgreiðendur með hærri tekjur og eiga því ekki rétt á félagslegum stuðningi eða niðurgreiðslum vegna húsnæðis."

Ömmm.... býstu við að einhver skilji þetta eða?

Um hvað ertu að tala?

Þú fórst allavega fimm hringi í kringum sjálfan þig þarna.

hvells

[Guðmundur Ásgeirsson, 14.7.2014 kl. 13:19]

Ef fyrri skýringin var ekki nógu hnitmiðuð, skal ég taka það á mig, og reyna að orða þetta á skýrari og hnitmiðaðri hátt:

Niðurgreiðslukerfið skekkir markaðinn, með því að gera fólki kleift að taka hærri og dýrari lán en það hefði raunverulega efni á annars. Þeir sem bera byrðina af því eru skattgreiðendur í efri tekjustigum, sem fá ekki niðurgreiðslu frá kerfinu og fjármagna því niðurgreiðsluna fyrir hina með skattgreiðslum sínum. Þeir einu sem hafa hag af þessum háa fjármagnskostnaði, eru fjármagnseigendur.

Ef þú átt erfitt með að skilja þetta, þá er þér vorkunn. 

Þér er hinsvegar velkomið að vera ósammála ef þú vilt. :)