Skemmtilegur vinkill á Godwin lögmálið

http://www.ruv.is/gestapistlar/vinsaelasta-stridid

http://en.wikipedia.org/wiki/Godwin%27s_law

 

Kannski ekki verið beinlínis að fjalla um lögmálið. Heldur þá staðreynd að ww2 er "Vinsælasta stríðið" og ofsóknirnar á gyðingum tákn um hámark ómennskunnar.

Striðið var svo í grunnin auðvelt að skilja. Vondi kallinn mjög augljós og þeir góðu líka.

 

Svo er nýtt svipað lögmál sem ég hef alltaf haldið uppá:

http://en.wikipedia.org/wiki/Reductio_ad_Hitlerum

kv

Sleggjan

Það sem HH og skrumarar fatta ekki

Um árabil hefur því verið haldið fram að verðtrygging lánsfjár væri helsta vandamál skuldsettra heimila þar sem sjálfvirkar verðbætur gerðu það að verkum að lánin hækkuðu sífellt. Krafan hefur verið sú að banna verðtrygginguna og breyta lánunum í óverðtryggð lán. Yrði það gert myndu vextir lækka og greiðslubyrðin léttast og skuldin greiðast niður. Þessi málflutningur fékk mikinn stuðning í síðustu Alþingiskosningum og nú stendur til að banna verðtrygginguna.

Sérstök nefnd ríkisstjórnarinnar hefur nú skilað áliti og tillögum. Niðurstaðan er á annan veg en til stóð, staða skuldara mun versna við breytinguna í stað þess að batna. Óverðtryggðu vextirnir verða hærri en þeir verðtryggðu og lánstíminn mun styttast. Greiðslubyrðin mun stórlega þyngjast. Af þessu leiðir að færri heimili munu ráða við íbúðakaup og þurfa því að búa við háa húsaleigu á almennum markaði eða treysta á úrræði sveitarfélaganna. Nefndarmönnum hrýs eðlilega hugur við afleiðingunum af afnámi verðtryggingarinnar og þeir leggja flestir til að setja málið í bið um óákveðinn tíma.

Um það er einhugur í nefndinni að vextir munu hækka. Upplýst er að síðustu 20 ár hafa vextir óverðtryggðra lán verið að jafnaði um 1,5% hærri en verðtryggðir vextir. Það er í samræmi við niðurstöður ýmissa aðila undanfarin ár. Þar með er fallin um sjálft sig megin fullyrðingin um hækkunarspíralinn sem sagður er leiða af verðtryggingunni. Við blasir að væru allar skuldir heimilanna færðar yfir í óverðtryggða vexti myndi vaxtafjárhæðin af skuldunum verða enn hærri en áður. Greiðslubyrðin af vöxtunum einum yrði slík að tugþúsundir heimila myndu ekki ráða við hana og augljóst er að úrræði bankanna yrði að bæta stórum hluta af vöxtunum við höfuðstól lánsins, rétt eins og gert er í verðtryggingunni.

Allir nefndarmenn viðurkenna þessa staðreynd og telja að ríkið þurfi að grípa inn í með fjárframlögum til þess að vinna á móti vandanum sem afnám verðtryggingarinnar skapar.

Þá telja nefndarmenn að lánstíminn muni styttast umtalsvert ef bönnuð yrði greiðsludreifing á verðbótunum sem tíðkast í verðtryggingunn. Sú breyting mun líka hækka greiðslubyrðina af skuldunum verulega. Á móti því kæmi hraðari eignamyndun. Samanlagt getur greiðslubyrðin hækkað í rúman áratug um allt að 70% vegna vaxtahækkunarinnar og styttri lánstíma.

Fjölmargir kjósendur fá með áliti nefndarinnar framan í sig sem kalda vatnsgusu þá staðreynd, sem raunar lá fyrir, að afnám verðtryggingarinnar er ekkert töfraráð, heldur þvert á móti til þess fallin að auka á vandræði skuldugra heimila. Versta útreið fær tillaga formanns Framsóknarflokksins, sem lagði til fyrir tæpu ári að skipt yrði út verðtryggðum skuldabréfum fyrir óverðtryggð. Seðlabankinn og Analytica telja að þá myndi greiðslubyrðin hækka mest og fasteignaverð gæti lækkað frá 14% - 23% og með rýrnandi eignarhluta fjölskyldnanna í fasteigninni.


Það sem eftir stendur er að umræðan hefur verið á villigötum og kjósendur hafa verið blekktir. Verðtryggingin er ekki vandamálið og afnám hennar því ekki lausnin. Háir raunvextir hérlendis eiga sér flóknar orsakir og vanhæfir stjórnmálamenn eru sjálfstætt og umtalsvert efnahagsvandamál. Í heimi án verðtrygggingar og án möguleika á því að jafna greiðslubyrðinni yfir lánstímann verður vandinn áfram við lýði og skuldarar verða síst betur staddir. Það er kjarni málsins og hann hefur nú verið afhjúpaður.

Hin Sleggjan

Eygló er líka í framsóknarklúbbnum

http://blog.pressan.is/karl/2014/03/08/af-mannasidum/

Eftir nokkurra mánaða valdasetu hefur eitt megineinkenni nýrrar forystu Framsóknarflokksins komið skýrt í ljós:

Hún kann ekki mannasiði.

Hún umgengst völd eins og hún hafi eignazt þau, en ekki verið falin þau um stundarsakir til að gæta hagsmuna almennings. Þannig leyfir umhverfisráðherrann sölu á ólöglegum matvælum af því að hann kemst upp með það.

Hann veður líka yfir fólk og hrekur burt ráðuneytisstjórann sinn af því að hann er of umhverfisvænn.

Framsóknarforystan umgengst staðreyndir eins og það sé í lagi að halda því fram að jörðin sé flöt. Um það þarf ekki að rifja upp nýjustu dæmi.

Hún umgengst líka sannleikann eins og hann sé teygjanlegt hugtak, til brúks eftir hentugleikum. Þegar upp kemst er ýmist þrætt og þrasað eða ósannindin kölluð „að hugsa upphátt.“

Í dapurlegum tilvikum virðast forystumenn flokksins þegar bezt lætur vera í tæpum tengslum við raunveruleikann. Ég nefni ekki þingkonuna sem leggur sjálfa sig í einelti — forsætisráðherrann er litlu skárri eins og hann þreytist ekki við að minna á.

Ég sleppi því að nefna kosningaloforð.

Samanlagt hefur forysta flokksins dregið upp mynd af sjálfri sér sem óuppdregnum rustum. Kúltúrinn er skólastrákamórall — þeir eru komnir í stjórn skólafélagsins og sukka þar, algerlega ábyrgðarlausir og áhugalausir um annað en eigin völd, sem þeir kunna ekki með að fara þegar á reynir.

Þeir minna á bissnisskalla fyrri ára, sem óðu ódýrt lánsfé upp að öxlum, yfirlætisfullir og sjálfumglaðir, og þóttust merkilegir af því að þeir „áttu“ svo mikla peninga.

Framsóknarmenn gangast hins vegar upp í nýfengnum völdum sínum, böðlast áfram og láta ekkert trufla fyrirganginn frekar en hinir.

Eygló Harðardóttir er undantekning enda er hún framsóknarmaður af gamla skólanum, ekki hægriþjóðernispópúlistadurgur eins og hinir. Hún er af skóla Eysteins, Steingríms og Jóns Sigurðssonar.

Og þar í liggur munurinn á nýja og gamla Framsóknarflokknum: Meira að segja pólitískum andstæðingum Steingríms Hermannssonar þótti vænt um hann.

Skoði nú hver sinn hug: Er einhver leið í himninum að grafa upp slíka tilfinningu í garð núverandi forystu Framsóknarflokksins?

Það er auðvitað ekki sanngjörn spurning. Steingrímur var vel meinandi heiðursmaður og kunni mannasiði

 

Eygló sleppur billega iðulega að mínu  mati. En í rauninni eru hún svakalegur lýðskrumari og popúlisti. Ég hef lesið og heyrt ótal viðtöl við hana. Hún lofar upphæðum og aðgerðum hægri vinstri. Talar ekkert um hvernig á að fjármagna þessa hluti eða hvar á að skera niður. Framkvæmir auðvitað ekkert af þessu. Er að blekkja fólkið í landinu og ég er hissa að Karl féll fyrir því.

kv

Sleggjan

 

Forgagnsatriði

"Útgjöld hins opinbera voru 826 milljarðar króna og jukust um 2,6% milli ára en hlutfall þeirra af landsframleiðslu lækkaði milli ára, fór úr 47,4% í 46,3%"

Það er forgangsatriði að minnka ríkisútgjöld frá 46% af landsframleiðslu niður í 30% af landsframleiðslu.

Það mun auka lífskjör okkar allra. 

Einsog staðan er núna þá er ríkið næstum helmingur af hagkerfinu og hinn helmingurinn er skattpindur til þess að halda hinu opinbera uppi.

hvells

Mestu tekjur ríkssjóðs frá 2008

NEI sinnar með allt niðurm sig

Ein helstu rök NEI sinna eru þau að Ísland þarf að borga með sér í ESB.

1-2 milljarða.

En með því að ganga í ESB og taka upp EVRU þá GRÆÐUM við 80 milljarða á ári.

Nettó gróði er 78 milljarðar fyrir þjóðarbúið.

En NEI sinnar eru sama um íslenska þjóð.

Þeir vilja svipta lýðræðið frá fólkinu í landinu.

hvells

Fjármagnshöftin kostuðu 80 milljarða

Afturhaldsmennirnir

Það er ljóst að Davíð Oddson er löngu búinn að missa það. Hann er byrjaður að halda uppá afturhaldssegginum Sigmundi Davíð.

Vegna andstöðu hans á ESB. Vegna aðdáðun hans á ofurtollum og afturhaldssemi. Þeir eiga það sameiginlegt að halda að RÚV sé í stóru samsæri gegn þeim sjálfum og með ESB. Þetta er eini og sami maðurin og sannast núna fyrir fullt og allt að Davíð Oddson er ekki hægrimaður. Langt frá því að vera fjárlshyggjumaður. Davíð er sérhagsmunargæslumaður. AFturhaldsmaður og valdafýkill. Ofsóknarbrjálaður útí fjölmiðla og mjög viðkvæmur.

Davíð og Sigmundur eiga skilið hvernannan.

hvells