Vitundavakning

Það hefur orðið ákveðin vitunavakning á meðal ungs fólks. Það er ekki spurning hvort heldur hvenær fíkniefni verða gerð lögleg. Það er vissulega margar risaeðlur í kerfinu einsog Helgi Gunnlaugs. Svona möppudýr/kerfiskarl.

Með lögleiðingu fikniefna munu glæpatíðnin minnka vegna þess að flest gegni og glæpir og ofbeldisverk eru framin í undirheimunum í tengslum við fíkniefni.

Við eigum að fær fíkniefnin frá undiheimunum þar sem dópsalar græða og selja þau undir eftirliti hins opinbera.

Það minnkar glæpi.

Það er enginn að segja að fíkniefnavandinn hverfi við lögleiðingu fíkniefna. Það er sorglegt að afbrotafræðingur tekur svona til orða. Setur orð í munn þeirra sem vilja lögleiða. Þetta er í raun mjög litilmannlegt af honum Helga að haga sér með þessum hætti.

Fíkniefnavandinn er til staðar þrátt fyrir að þau eru ólögleg. Það er eitthvað sem Helgi ætti að hugleiða.

 

hvells

Vandinn hverfur ekki og neysla eykst

Athugasemdir

[Helgi (IP-tala skráð) 25.3.2013 kl. 09:07]

Sæll.

Þetta er einfaldlega rangt hjá afbrotafræðingnum, við höfum dæmi frá Portúgal sem sanna annað. Sömuleiðis höfum við reynsluna frá bannárunum sem sýna svart á hvítu hvað gerist. Kannski afbrotafræðingurinn þurfi að lesa sér aðeins til?

Maðurinn á að heita sérfræðingur en virðist ekki vita hvað snýr upp né niður í þessu. Fíkniefni eru bönnuð en vandinn hefur ekki horfið og mun ekki hverfa. Af hverju fattar afbrotafræðingurinn það ekki? Hann ætti að lesa "Vices are not crimes" eftir Lysander Spooner:

http://www.lysanderspooner.org/VicesAreNotCrimes.htm

Kjarni málsins er að lestir eru ekki glæpir. Neysla t.d. lyfja er löstur en ekki glæpur. Forsjárhyggja sú sem grafið hefur um sig í Vestrænum samfélögum er eins og krabbamein.

[think deeper (IP-tala skráð) 25.3.2013 kl. 09:46]

Að banna eða banna ekki fíkniefni? Þannig spyr grunnhyggið, yfirborðslegt og vitgrannt samfélag sig...kolrangrar spurningar.....og finnur því ekki rétta svarið

[think deeper (IP-tala skráð) 25.3.2013 kl. 09:48]

Lausnin við vandamálin finnst aldrei meðan menn leita svara við vitlausum spurningum. Einu sinni var kona sem lenti í því að maðurinn hennar var að missa áhugan á henni og farinn að líta í kringum sig. Ætti ég að lita á mér hárið? hugsaði konan. Eða ekki? Hún litaði á sér hárið...eða hún gerði það ekki.....og það skipti engu máli og breytti akkurat engu.